آزادی گروگان ها یا ترویج فرهنگ گروگان گیری !
درست با گذشت هفتاد و هشت روز از گروگان گیری سی و یک شهروند کشور، نوزده تن آنان آزاد شدند، و از سرنوشت دوازده دیگر هنوز هم خبری مؤثق در دست نیست.
تعداد از متنفذین قومی حاضر در روند تبادله، از تبادله خانواده های برخی جنگجویان بیرون مرزی که تحت نظارت ریاست عمومی امنیت ملی قرار داشته اند، با مسافران گروگان گرفته شده یاد نموده اند.
بدون شک که آزادی نوزده مسافر و بازگشت آنان به آغوش خانواده هایشان خبر نهایت خوشحال کننده و آرامش بخش بود، اما چگونگی رهایی این گروگان ها نگرانی تعداد کثیر از هموطنان ما را ببار آورده است. جای تردید نیست که حکومت وظیفه دارد، تا از تمامی حقوق و آزادی های شهروندان کشور حفاظت کند، اما این وظیفه باید با رهکار های مؤثر و قبل از وقوع رویداد ها انجام شود، نه بعد از آن. معامله با گروه های مخالف مسلح دولت نه تنها نماینگر ضعف آشکار حکومت است، بلکه این روش نهایت نگران کننده نیز است. اگر قرار شود حکومت در قبال گروگان گیری ها با روش تبادله برخورد کند، یقیناً که گروه های مخالف مسلح دولت در گروگان گیری ها جسور تر شده و این کنش به فرهنگ و روش جنگی آنان مبدل خواهد شد. هر گاه تعداد از همرزمان این گروه دستگیر شوند، آنان در شاهراه ها ریخته، مسافران را گروگان می گیرند، و گروگان ها را با یاران دستگیر شده شان تبادله میکنند. با وصف حضور گسترده نیرو های امنیتی در شاهراه کابل الی قندهار ، ما هر روز شاهد رویداد های خونین در این شاهراه میباشیم.
نیرو های امنیتی ضعیف هستند، یا مخالفان مسلح دولت قوی هستند ؟
نیرو های امنیتی وظیفه شان را درست انجام نمیدهند، یا سیاست های دوگانه در رهبری دولت وجود دارد؟
مشکل اساسی در کجا است و چه تضمین وجود دارد، که فردا باز گروگان گیری صورت نگیرد؟
حکومت باید نگرانی مردم را از این ناحیه رفع نموده و در جای تبادله اسیران ، روی روش امنیتی کارا و منظم برای تأمین امنیت شاهراه ها کار کند، و اجازه ندهد که امنیت در شاهراه ها توسط مخالفان مسلح دولت اخلال شود.
محمد حامد "همتی"
